Մախունիկ գյուղ

Մախունիք գյուղը գտնվում է Սարբիշեհ քաղաքի մոտ (Հարավային Խորասանի շրջան): Այն մոտ 400 տարվա պատմություն ունի և համարվում է աշխարհի ամենազարմանալի գյուղերից մեկը: Շատ պարզունակ քարանձավային նկարի առկայությունը մոտակայքում քանաթ Մախունիքի հովիվների պատկերները եւս մեկ վկայություն է այս գյուղի բնակավայրի հնության մասին։

Մախունիքն իր եզակի տեսարժան վայրերով հայտնի է որպես Լիլիպուտների (փոքր հասակի տղամարդկանց) քաղաք, քանի որ նրա բնակիչները փոքր էին և հազիվ XNUMX մետրի հասան: Սակայն այս փաստը անցյալում է, և այժմ այստեղ հասակը գրեթե նորմալ է։

Մախունիք գյուղի մշակութային կարևոր նշաններից է բնակավայրը. Գյուղի բնակելի կորիզը զարգանում է բլրի լանջերին, իսկ իրար հենված տները կառուցվել են ավազանում։ Դրանց հատակը գետնի մակարդակից գրեթե մեկ մետր ցածր է, և յուրաքանչյուր տուն ունի սենյակներ, ինչպիսիք են՝ ցորենի և գարի պահելու պահեստ, կերակուր պատրաստելու համար հողեղեն վառարան, կամար և փոքրիկ կամար, որտեղ շինարարության մեջ օգտագործվել է քար, փայտ։ , կավի ու ծղոտի ու վառելափայտի խառնուրդ։

Այս տները, բացառությամբ մուտքի ցածր դռնից և շատ փոքր պատուհանից, այլ բացվածք չունեն դեպի դուրս։ Գյուղի հին հատվածում տները շատ համեստ են, առանց բակի կամ Իվան և կպչեք միմյանց:

Բոլորն ունեն մուտք դեպի գյուղի գլխավոր մզկիթ, որը գտնվում է գյուղի կենտրոնում։ Այսօր Մախունիքի հնագույն միջուկում կա մոտ 200 տուն, որոնց 70 կամ 80%-ը չափազանց փոքր է։

Գյուղից 3 կմ հեռավորության վրա գետնի մեջ մի տարօրինակ բացվածք կա, որը տեղաբնակները կոչում են «կարանտին» և համարում են մի տեսակ հիվանդանոց՝ ըստ անհրաժեշտության:

Մախունիքի բնակիչները, ովքեր հիմնականում ֆերմերներ և անասնապահներ են, մինչև 50 տարի առաջ թեյ չէին խմում, չէին որսում, միս չէին օգտագործում և մինչ օրս չեն ծխում, քանի որ համարում են այդ անբարոյական արարքները։

Մախունիքի պատմական վայրերից են՝ Սև քարը (քարանձավային նկարչություն), աշտարակի և ամրոցի շենքը, Գոլ-է Անջիր ամրոցը, Սարգարդունի տունը և Նադեր Մորդեն։