Քաշանը Իրանի հնագույն քաղաքներից է։ Հիմնվելով Քաշանից 4 կմ դեպի արևմուտք գտնվող Տապպե-իե Սիալկի հնագետների հետազոտությունների վրա՝ այս տարածքը ճանաչվել է որպես քաղաքակրթության և նախապատմական մարդկանց բնակության ամենավաղ կենտրոններից մեկը։ Սասանյան ժամանակներում Քաշանը ծաղկուն շրջան էր։ Նույնիսկ իսլամական ժամանակաշրջանում այն ​​եղել է «Իրաք Աջամի» (NdT՝ «պարսկական Իրաք», Իրանի կենտրոնական արևմտյան շրջանի պատմական անվանումը) հայտնի քաղաքներից մեկը։
Քաշանը միշտ եղել է շիա դավանանքի հետևորդների կարևոր կենտրոններից մեկը: Այդ իսկ պատճառով Սեֆյանների ժամանակաշրջանում շիիզմի նկատմամբ այս տոհմի հետաքրքրության պատճառով քաղաքը մեծ զարգացում ունեցավ։ Այս քաղաքում գահ է բարձրացել Շահ Աբբաս II-ը։
Քաշանի պատմական կարևոր հուշարձաններից է քաղաքից հարավ-արևմուտք գտնվող Տապե-իե Սիալքը: Քաշանի տեղական ճարտարապետությունը յուրահատուկ է և շատ հետաքրքիր։ Քաշանում պահպանվել են մի քանի պատմական հուշարձաններ և շինություններ։