Այս շրջանի մարդկային բնակավայրերի պատմությունը սկսվում է Քրիստոսից ավելի քան երեք հազար տարի: Դարաշրջանում այն ժողովուրդների, ովքեր տեղափոխվել են այսօրվա քաղաքի տարածքներից
Balkh Աֆղանստանում դեպի իրանական սարահարթը, իրենց նախորդների որոշ խմբեր ժամանեցին այս տարածք, անվանեցին այն «Յազդան», և այդ ժամանակաշրջանից ի վեր «Յազդը» դարձավ երկրպագության համար տեղ: Աքեմենացիների և Սասանյանների ժամանակաշրջանում Յազադի տարածքը ուներ զգալի սոցիոլոգիական և տնտեսական նշանակություն, ավելին, այդ դինաստիաներից առանձնահատուկ ուշադրություն էր դարձվում այս շրջանի բարգավաճմանը և կենսապայմաններին: Մահմեդական նվաճումից հետո Յազադի տարածքը գրավեց «Դար-օլ-Էբադ» անվանումը («նվիրվածության երկիր»): Ըստ պատմական տեքստերի և քաղաքային ենթատեքստի, երևում է, որ տեղի հին զրադաշտացիների և այլ տարածքների համար Եզդ քաղաքը հիմնարար նշանակություն ուներ և համարվում էր նրանց սրբավայր և սուրբ քաղաք: Գոյություն ունեցող աշխատանքները ցույց են տալիս այս քաղաքի անկայունությունն ու բարգավաճումը մի ժամանակահատվածում, որը սկսվել է էմիրների դեհլամիտների կառավարմամբ և հասել է Սաֆավիդի դարաշրջան: Նաև մշակութային տեսանկյունից Յազդի շրջանը շատ հետաքրքիր է թվում, և զրադաշտական գիտելիքների ժառանգության առանձնահատկությունները ունեն փայլուն պատմական անցյալ:
Լրացուցիչ տեղեկությունների համար
