Լուսանկարչական ցուցահանդես Shahr I- SOKHTA Երբ առասպելը դառնում է պատմություն.
«Ես գիտեմ մի քաղաք, որն ամեն օր լցվում է արևով, և ամեն ինչ հիացած է այդ պահին» (Ջուզեպպե Ունգարետի)
Շահր-ի Սոխտան, որը բարձրանում է Զահեդան նահանգում, անհյուրընկալ Լութ անապատի և Բելուջիստանի բարձունքների միջև, հանդիսանում է հնագիտական հետախուզության ամենապահանջված կենտրոններից մեկը, որը հիանալի պահպանված է ամբողջ մակերևույթում առկա աղի խտության շնորհիվ: որ կնքեց ընդերքի գտածոներն ու կառույցները, որոնք երկուսն էլ հնագիտական գրականության մեջ հաճախ ասոցացվում էին դիցաբանական Արատտայի հետ, որը, տեղայնացված միջագետքյան տեքստերով «ուր արևը ծագում է», մրցակցում էր Ուրուկի առաջին դինաստիայի տիրակալների հետ (որոնցից հիշում է. Գիլգամեշ), Շումերի վարպետները և Ջրհեղեղից հետո թագավորության պահապանները։ Վերջին տարիների արտասովոր հայտնագործությունները հաստատել են Շահր-ի Սոխթայի բացառիկ բնույթը, որը, թեև ինքնավար աճի ուղու պահապանն է, կանգնած է չորս մեծ գետային քաղաքակրթությունների (Ինդուս, Տիգրիս-Եփրատ, Օքսուս և Հալիլ) և գրական քաղաքակրթությունների միջև: Մերձավոր Արևելք, Կենտրոնական Ասիա և Հարավային Ասիա. շումերականը, որի գրական կապերը հոսում են դիցաբանության մեջ, Ջիրոֆթի քաղաքակրթությունը, որը նոր և մոռացված քաղաքակրթության օրրան է մինչև 2003 թվականը, Օքսուսը՝ Ջարկուտանի արտասովոր վայրով և մեծ կենտրոններով։ Հարապպայի և Մոհենջո-դարոյի հետ, որոնց հետ Շահր-ի Սոխտան հարաբերություններ էր պահպանում տարբեր մակարդակներում։ Սիստանի գլխավոր կենտրոնի բարգավաճումը, մ.թ.ա. III հազարամյակի վերջում, աստիճանաբար և հանկարծակի պետք է անհետանա՝ հիմնականում անհայտ ու խորհրդավոր պատճառներով, որոնք ընդգրկում էին ամբողջ Արևելյան Իրանի, Հարավային Ասիայի և Հարավային Ասիայի հիմնական կենտրոնները։ Կենտրոնական. Շահր-ի Սոխթայի նոր հետազոտությունը թույլ է տալիս մեզ ներկայացնել Սիստանի կենտրոնը որպես կենտրոն առանց մեկ էլիտայի, որտեղ գոյակցում էին բազմաթիվ էթնիկ խմբեր (դրանց թվում՝ Բելուջիստանից, Թուրքմենստանից և արևմտյան ծագում ունեցող նախաէլամական տարրերից), զուրկ պաշտպանական պատերից և հարձակման մեկ օբյեկտից՝ ըստ հետերարխիկ, խաղաղ կազմակերպության՝ հստակ մատրիլինալ մատրիցով։