Իրանը տոնում է Մուհարամը՝ Իմամ Հոսեյնի և նրա ուղեկիցների հիշատակը։
Իրանում, մի երկրում, որն ունի բացարձակ շիա մեծամասնություն, քաղաքների փողոցներն ամբողջությամբ «հագցված են» դրոշներով և սև, կանաչ և կարմիր գործվածքներով, որոնք խորհրդանշում են սուգը, իսլամը և նահատակների արյունը:
Իմամ Հոսեյնը և նրա 72 հավատարիմ ուղեկիցները (Խ.Ա.Ո.Ն) դաժանորեն նահատակվեցին մոտ 14 դար առաջ ժամանակաշրջանի բռնակալ խալիֆի՝ Օմայադների դինաստիայի Եզիդի հրամանով: Ջարդը՝ իսլամի պատմության մեջ ամենացավալի ու արյունալի իրադարձությունը, տեղի է ունեցել ներկայիս Իրաքի Քերբալայում։ Եվ իրականում Իրաքում և Իմամ Հոսեյնի դամբարանում այսօր միլիոնավոր ուխտավորներ կան ամբողջ աշխարհից:
Բնականաբար, շիաների մեջ հիշում են, որ ամենամեծ ցավը Հոսեյնինն է (խաղաղություն լինի նրան), ով նահատակության է հասնում ամենավատ ցավերը կրելուց և իր բոլոր ուղեկիցների ու որդիների խիզախ մահվան ականատես լինելուց հետո:
Ի՞նչ է այս տագնապը, որ կա արարչագործության աշխարհում։
Ի՞նչ է այս ողբը, այս ցավն ու այս տառապանքը։
Ինչ է այս ողբերգությունը, որի համար երկիրը,
կարծես բարձրացել է
համընդհանուր դատաստանի համար՝ նախքան աստվածային կանչը։
Որտեղի՞ց է գալիս այս մռայլ առավոտը,
որի համար ամբողջ աշխարհը և ամբողջ արարչությունը խռովության մեջ են:
Արևը կարծես ծագում է արևմուտքից,
Ահա թե ինչու ամբողջ աշխարհը լարվածության մեջ է։
Մոհթաշամ Քաշանի
ՏԵՍ ՆԱԵՒ