կողմնակի ճաշատեսակներ
Թթու վարունգ (Շուր վա թորշի)Իրանցիները թթու վարունգների մեծ սպառողներ են, որոնք սեղանին ներկայացնում են որպես նախուտեստ կամ ճաշատեսակների և մսի կողմնակի ճաշատեսակ: Բանջարեղենն ու միրգը պահվում են քացախի կամ աղաջրի մեջ և տարբեր համեմունքներով ու բուրմունքներով՝ օգտագործելով հնագույն արևելյան և դասական քաղաքակրթություններից ժառանգված պահպանման հնագույն և պարզ մեթոդները, որոնց համար տրանսպորտի, սառնարանային և պահպանման միջոցների բացակայությունը շատ լուրջ խնդիր էր: Այսօր Իրանում շուկայում կարելի է գտնել ամեն տեսակի թթու վարունգ, ռեստորանները հաճախ դրանք ձեռքով են պատրաստում իրենց հաճախորդների համար, իսկ փոքր քաղաքներում և գյուղերում դեռ կարելի է գտնել թթու վարունգների փողոցային վաճառողներ, ովքեր առաջարկում են իրենց լավագույն պատրաստուկների համտեսը՝ անցորդներին դրդելու համար: փորձելով դրանք գնել: [expand title="read more"] Կաթսայի մեջ դնելուց հետո ավելի լավ է սպասել մոտ մեկ ամիս, նախքան դրանք օգտագործելը, կաթսաները պահելով զով, չոր տեղում: Կարևոր է ընտրել գերազանց որակի բանջարեղեն և սպիտակ գինու քացախ, լավ լվանալ և չորացնել բանջարեղենի կտորները, ինչպես նաև օգտագործել մաքուր շերեփներ և սպասք՝ բորբոսից խուսափելու համար: Լավ կլինի բանջարեղենը մի քանի րոպե եփել քացախի մեջ։ Աղը կլանում է բանջարեղենի խոնավությունը՝ հակազդելով միկրոօրգանիզմների զարգացմանը, որոնք կհանգեցնեն դրանց քայքայմանը։ Այնուամենայնիվ, ջրի և քացախի համեմատ աղի քանակը կարող է տարբեր լինել ըստ ճաշակի. երեք ճաշի գդալ աղը սովորաբար բավարար է կես լիտր հեղուկի համար, որը կարող է բաղկացած լինել ջրի և քացախի հավասար մասերից: Կախված օգտագործվող քացախի քանակից և վերջնական արտադրանքի խտությունից՝ պահածոյացված բանջարեղենը տարբեր անվանումներ է ստանում՝ աղաջրում պահածները կոչվում են շուր, իսկ ջրի և քացախի մեջ՝ փոփոխական համամասնությամբ պատրաստվածները՝ այսպես կոչված՝ տորշի։ Երկու տեսակի մեջ էլ ավելացվում են թարմ սխտորի պճեղներ, թարմ կծու չիլի պղպեղ, սամիթի կամ թարխունի ճյուղեր, սև պղպեղի հատիկներ, մանանեխ կամ համեմ՝ ըստ ճաշակի։[/expand]
