The gosan- ը խորհրդավոր գործիչներ են, որոնցից մենք գիտենք գործնականում միայն այն բանի, որ նրանք եղել են պարսկական էպոսի ավանդույթի ժառանգները, որոնք Արսաքսի ժամանակաշրջանում (մասեր. Պատմություն) ներկայացրեցին երաժշտությամբ ուղեկցող հերոսական գործերի հատվածները:

Երբ կուսակցությունը եւ ավելի ուշ Սասանյաններից, երաժշտական ​​արտադրության պարսկերեն ոչ մի հիշատակում է մերժել, այլ ոչ թե այն կատարելագործում է ավելի երկայնքով շքեղ դատարանների միապետների, որտեղ երաժիշտները ձեւավորված է առանձին կաստա է կայսերական հիերարխիայում:

Այդ դարաշրջանի երաժշտական ​​գործիքը, անշուշտ, զարթն էր, որի քաղցր ձայնը ստեղծեց առավել հարմարավետ մթնոլորտը դատական ​​բանաստեղծների որոշումների համար:

Իսլամական դարաշրջանի մեկնարկից հետո, արքունիքը տվել է օրենք, մյուսը, արեւելահայ ճարտարապետը, 27- ի համար, հավանաբար, ասորական-բաբելոնյան շրջանում:
Բայց հետո մի հարյուր տարի քանոն անհետացել, իր հերթին, դա արդեն բարձրացրել մասին 70 տարի առաջ շնորհիվ Վարպետի Ռահիմ Qanooni ու նրա որդիներին, որոնք հաղորդում են Բաղդադից Իրանում:

Ժամանակի ընթացքում, սակայն, այլ գործիքներ ձեռք են բերել երկարատեւ նշանակություն:
Որոշ խիստ պարսկիներ, ոմանք, նման են արաբական երաժշտությանը:
Առավել տիպիկ է սանտուրը, որը քրոմապատ պալատ է 72- ի համար, որը ծեծել է փայտե խողովակները: ամենակարեւորներից մեկը թարթն է, «ութ» ձեւով կարճատված լյութ, խստորեն օգտագործելով մի փայտից, հինգ կամ վեց տողերով, որոնք թափահարում են մետաղյա խողովակ:

Տիպիկ ձեւը ներկայացնելու պարզ եւ հստակ ձեւով, կարելի է սկսել ռադիֆ հասկացությունից, որը ցույց է տալիս արվեստը եւ պարսկական երաժշտական ​​գիտությունը որպես ամբողջություն:
The RadiF ( "հաջորդականություն", այլ նաեւ «համակարգ») բաղկացած է մի քանի dastgah, կոնկրետ կառույցների կոդավորված դարերում, մոդալ կշեռքներ բացահայտված տարբեր երգացանկում մեղեդիների, որոնցից յուրաքանչյուրը կոչվում է gusheh:
Դանակները տասներկու, յոթ «հիմնարար» եւ հինգ «ածանցյալներ» են, որոնցից մի քանիսը մավուրն ու իսպահանը, կամ ավելի ճիշտ,
դեռեւս հույները, նրանք մոտենում են խոշոր եւ փոքր արեւմտյան պարբերականություններին. օկտավը բաժանված է մի քանի հնչյունների. կան ընդամենը մեկ եռամսյակ, ընդամենը երեք եռամսյակ եւ հինգ քառորդ:
Պարսկական երաժշտությունը, որը պարբերաբար կրկնում է, հաճախակի է ընկնում:

Իսլամի ժամանումից հետո պարսկական երաժշտությունը անհետացավ. իսկապես դու խաղում ես: արաբական երաժշտության զարգացման մեջ ոչ մի աննշան դեր:
Պարզապես 7-րդ դարում Զալզալը ապրել է պարսկական արյունագետի անունից, որի անունը նա անվանել է արեւելյան երաժշտության բնորոշ «ընդմիջում», փոքրիկի եւ խոշորագույնի միջեւ միջանցք:
Որ Իրանի վարպետությունը է երաժշտության մնաց անվիճելի մինչեւ տասներորդ դարում, ամբողջ ժամանակը, որի ընթացքում Աբբասյան caliphs, թեեւ արաբների, պահպանվող արվեստագետներ, ինչպիսիք են Իբրահիմ Ալ-Mausili կամ ziryab (վերջինս սիրում: Այնուհետեւ Կորդոբայի դպրոց):

Որոշվել է թուրք եւ մոնղոլական արշավանքները: Պարսկական երաժշտական ​​արվեստի զարգացման մեջ ձերբակալման փուլը, որը մի քանի դար շարունակ ձախողվեց: վերադառնալու հին շքեղությամբ, իսկ անլիտ ավանդույթները պահելով մասնավոր հատվածի շնորհիվ սահմանափակ էլիտարների շնորհիվ:

Միայն վերջին դարում, տեսնելով իր վերածնունդ երաժիշտների եւ գիտնականների մեծ արժեք, ինչպիսիք են Abdollah Միրզայի (1845-1918), պարտավորվել է վերակազմավորել եւ ծածկագրել լեզուներով musi-dips եւ ավանդական խաղացանկերը, դասակարգելով նրանց գիտական ​​մեթոդներով եւ դրանք ուղղել տարաժամկետ ճշգրիտ.
Միեւնույն ժամանակ, սկսվում է նոր արտադրանքը: ազդել եվրոպական երաժշտական ​​մշակույթի ազդեցությունից. եւ մենք գիտենք, թե ինչպես է քսաներորդ դարում, հատկապես, քանի որ հիսունական, նույնիսկ Իրանը սկսել է մի գործընթաց է ընդգծվում «աղտոտման» ոճերի, հիմնականում այն ​​պատճառով, որ կամքի mo-միապետություն Pahlavi պարտադրել է բոլոր ծախսերը մինչեւ սուպեր-կառուցվածքային ասպեկտների մշակույթի Իրանի արագ եւ անհերքելի արեւմտյանացման գործընթացը:

Պարսկական «էպիկական երաժշտությունը» նույնպես կարեւոր է, որի համար հատուկ փառատոն նվիրված է ամեն տարի մայիսին Թեհրանը.
Մեկը առավել հեղինակավոր ոլորտի փորձագետների, ովքեր քսան տարի զբաղվում է Իրանի տարածաշրջանային երաժշտություն, Մոհամմադ Ռեզա Darvishi կնքված 1997 մի հետազոտություն տուր տեւեց երկու տարի, եւ իրականացվել ողջ երկրի վրա քաշել է հնագույն էպիկական երաժշտություն, մասամբ այժմ կորցրել է, մասամբ վերապահված է միայն ի հիշատակ մի քանի անհատների, կամ խաղում են միայն հատուկ առիթներով, ինչպիսիք են Աշուրայի արարողությունների, եւ եկան (ինչպես նաեւ երեք հազար հետաքրքիր լուսանկարներ) լայն է եւ կազմակերպել գիտական ​​դասակարգում «ռիթմերով», «տեքստեր «Եվ« սոցիալ-պատմական գործոններ »:
Ընդհանրապես, էպիկական երաժշտությունը ուղեկցում է խաների եւ դաժան տեղական տերերի դեմ ուղղված ժողովրդական պայքարի պատմություններին:
Հայտնի կոմպոզիտոր Կամբիզ Ռուզանավանը դեռեւս բիզնեսում կոչում է «երաժշտություն, որը շեշտում է ժողովրդի քաջությունն ու նվիրվածությունը»:

Ներկայում, նկատմամբ հետաքրքրությունը երաժշտության շատ բարձր է, իրանցիները, հատկապես երիտասարդ սերունդը վերջին տարիներին, եղել է իսկական բում է հարցումներին մուտքերին երաժշտական ​​դպրոցների եւ կոնսերվատորիաներում:
Բնականաբար, երիտասարդները զգայուն են անգլո-սաքսոնական երաժշտության մեջ. բայց կարող ես: ասել, լավ է պատճառը, որ այդ «ուշադրությունն է ազգային դասական ավանդույթի շատ ավելի տարածված է եւ վոկալի, քան Արեւմուտքի, եւ միեւնույն ժամանակ, գնալ դանդաղ վերականգնվում ուժ ունեն նույնիսկ տարածաշրջանային երաժշտություն կամ« զանգ ».

Իրանը բնակեցված բազմաթիվ էթնիկ խմբերից յուրաքանչյուրն ունի իր ռոմանտիկ ավանդույթները:

Շատերի մեջ մի օրինակ բերելու համար քրդերը հատուկ ուշադրություն են դարձնում իրենց դարավոր ժառանգությանը: նրանց երաժշտությունը կարողացել է պահպանել բնօրինակ կերպարները, որոնք գտնվում են շատ հին ժամանակներում:
Օրինակ, որ քրդական քաղաք Mahabad (արեւմտյան Azarbaydjan) heyran երաժշտությունը, ծնվել է ժամանակ Mithraism, ուղեկցող բանաստեղծություններ եւ epics միշտ ապրում է տեղական բանավոր ավանդույթի դեռ կատարվում:
Դրանցից, դա կարեւոր է հիշել, որ ռոմանտիկ լեգենդ Լեյլի եւ Majnoun, որը Պարսկաստանը արդեն անմահացրել է գրավոր մշակույթի (ինչպես, օրինակ, Աթթար-ի Աստվածային Գրքի), իսկ քրդերի շրջանում մնում է վստահվել է երգելու.

Ամեն Փետրվարի անցկացվում է Թեհրանում XIII Ֆաջր երաժշտական ​​փառատոնի, որը կազմակերպվել է «իսլամական երկրներում" հատվածներում, «Երիտասարդություն» եւ «Զանգ», գումարած մի հատվածը նվիրված ժողովրդական երաժշտության, տարածաշրջանային եւ ժողովրդական:
Մեկը առավել ակտիվ շրջանում երաժշտական ​​համալիրներից բաղկացած է Private - այսօր Sarv խումբը (տերմինը այն անունը պարսկերեն նոճի, խորհրդանիշներից մեկը ամենահայտնի Պարսից ազգի ից popu-lation), որի առավել վառ առանձնահատկությունն բնակվում է նրանում, որ դա միակ խումբն է երկրում, որտեղ երիտասարդները երկու սեռերի (21 աղջիկների եւ չորս տղաների) իրականացնում միասին `երաժիշտները, ընդհանուր առմամբ, ուղեկցել DAF իրենց գործընկերների հետ, ովքեր խաղում են թառ, որ setar, դաշնամուր եւ ջութակ ,
Այդ Sarv կազմավորվել է 1959: խումբ, որը կոչվում է «Հարավային Թեհրան երեխաներ», ակտիվ է տեղական մշակույթի տանը, ի թիվս այլ բաների, որոնք ուսուցանվում դասական երաժշտությունը դեռահասների հարավային շրջաններում. աստիճանաբար, ամենաակտիվ ուսանողները կյանք են տվել նոր փոքրիկ խմբերին: Սա նաեւ հանգեցրել է Sarv, որը վերջին տարիներին խաղացել է առաջադրանքը musically ուղեկցել բացման եւ փակման արարողությունները օլիմպիական խաղերի կանանց Թեհրանում, Բացման արարողությանը մասնակցել է նախագահ Խաթամիի ընտրություններից հետո կարող է 97 , եւ հաճախ կոչվում է կառավարության շենքերում `ողջունելու օտարերկրյա հյուրերի ժամանումը:

Ավանդական երաժշտություն Իրանում

---

ԱՌԱՋԱՐԿՎԱԾ ՀՂՈՒՄՆԵՐԸ

• http://mohammadrezashajarian.com/
• http://homayounshajarian.com/